Weekendje Phi Phi (2-5 oktober)

Lieve allemaal,
Het is al even (heel lang) geleden dat ik iets heb geschreven, dus het wordt wel weer even tijd om jullie weer een update te geven over het leven hier! Ik ben hier inmiddels alweer een dikke twee maand en de tijd vliegt voorbij. Ik heb gister mijn allerlaatste echte les hier op Stenden Rangsit University gehad en aankomende week heb ik alleen nog maar toetsen en presentaties. En dan vlieg ik volgende week zaterdag, 8 november, alweer verder naar Bali om daar m’n intrek te nemen voor de komende 10 week. Maar eerst even terug naar het weekend van 4 oktober.

We waren vrijdags en maandags vrij, dus besloten we om iets verder weg te gaan, namelijk richting het zuiden en dan Phuket, Phi Phi en Krabi. Op donderdag middag vlogen we naar Phuket en zijn we eerst op zoek gegaan naar een hostel. Mijn roommate had ons al een tip gegeven voor een hostel midden in de straat van Patong Beach met alle barretjes enzo. Dus zijn we gelijk naar Kool Backpackers hostel gelopen en een 6 persoons kamer geboekt. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een lekker restaurant, en we hebben daar echt zooo lekker gegeten! Ze hadden echt de allerlekkerste carpaccio! Daarna namen we pizza en kregen we zelfs 1 gratis pizza om mee te nemen naar huis (welke we lekker hebben kunnen opeten de volgende ochtend als ontbijt). Altijd als we ergens lekker kunnen eten en ergens goeie service is, weten we al wel dat de eigenaar niet Thais is. De eigenaar komt dan altijd of uit Australie of uit Europa. Na het eten zijn we weer teruggegaan naar het hostel en hebben we ons klaargemaakt voor een avondje stappen! Toen we weg wilden gaan vroegen de mensen van het hostel of we zin hadden om nog iets te drinken in het hostel met meerdere gasten. Dus hebben we eerst iets gedronken met een aantal mensen vanuit de hele wereld. Er waren ook 3 gasten uit India, die het vrijgezellenfeest vierden van 1 van hun. Daarna zijn we de straat met alle barretjes ingegaan, en dat was echt niet normaal! Overal stonden vrouwen en ladyboys half naakt op de straat in kostuums en op hakken van 20 centimeter. Als je de bars inkeek zag je gewoon meisjes die nog niet eens 16 jaar aan het werk, of te wel, in heeel weinig kleren op de bars staan dansen. Ook zag je overal hele oude mannen, gewoon op zoek naar een Aziatische chick van 30 jaar jonger. Heel erg vies! We hadden dus niet echt heel veel zin in om daar tussen te zitten.. In het hostel werd ons al verteld dat er ook ergens een internationale bar zat, dus zijn we daarnaar op zoek gegaan. Eenmaal daar kwamen we alle mensen uit het hostel weer tegen, en hebben we een hele gezellige nacht gehad! Vooral de Indiase dansmoves die we hebben geleerd van onze Indiase vrienden zal ik nooit weer vergeten, haha!

De volgende dag was het tijd om naar Ko Phi Phi te gaan, wat toch wel bekend staat als het mooiste eiland van Thailand. We gingen met zo’n boot die in Nederland nooit meer zou mogen varen. Dus dat was alweer een lekker boottochtje! Eenmaal aangekomen op Ko Phi Phi regende het (natuurlijk..) dus hebben we het eerste beste hostel gezocht en die genomen. Het hostel was echt heel creapy en het was echt net een grot. Het was ontzettend donker binnen en er waren allemaal rare teksten op de muur geschilderd (waarschijnlijk door een paar vervelende gasten van eerder). Daarnaast was het echt heel ranzig en het water uit de douche was zooo vies! We wilden heel graag een boottour langs alle leuke plekken doen op Ko Phi Phi. Dus we hadden afgesproken om het weer van de volgende dag af te wachten en dan eventueel een tour te boeken. De volgende ochtend leek het weer wel prima, dus besloten we de tour te doen. We gingen met een longtail boot, dat is een kleine boot die erg laag op het water ligt en die niet overdekt is. We waren nog maar net de zee op of het weer begon al om te slaan. Onze eerste stop was op Bamboo island. Daar kregen we iets te eten, en als het mooi weer was geweest hadden we heerlijk kunnen zwemmen. Maar helaas begon het steeds harder te regen en waaien. We hebben dus gewoon 3 kwartier staan schuilen onder 1 of ander huisje. Op en gegeven moment liepen we verder en viel er, op nog geen paar meter voor ons, een mega hoge boom op de grond. Op dat moment hadden we allemaal wel echt even een gevoel van, wat gebeurd er hier in godsnaam? Dus toen zijn we heel snel weer naar de boot gerend, en gingen we verder. Doordat het regende was iedereen helemaal doorweekt en waren alle spullen natgeregend. Het was dus zooo koud op de boot. Na een uur varen begon de boot ineens kuren te krijgen. Eerst dachten we dat het nog wel goed zou komen, maar op den duur begon de man die de boot voer ook aardig zenuwachtig om zich heen te kijken. Op den duur ging de boot helemaal niet verder en dreven we een uur lang op de zee te wachten tot iemand ons kwam halen. Wij waren er inmiddels al helemaal klaar mee en hadden geen zin om nog de rest van de dag op de boot te moeten zitten. Eindelijk kwam er een andere boot, die dus hoe toepasselijk, U RIP 2014 heette. Dat was dus een lekker vooruitzicht. We probeerden de man van de boot duidelijk te maken dat we allemaal naar huis wilden, want alle 20 man op de boot wilden heel graag terug naar Ko Phi Phi. Maarja, ze spreken natuurlijk geen woord Engels, dus hij begreep er niks van. Dus gingen we maar verder. De volgende stop was Maya Bay, het strand bekend van de film the Beach, en eigenlijk het strand bekend van alle foto’s als je op Thailand zoekt in google. Maaar, wij hadden natuurlijk weer zo’n boottocht gekozen die waarschijnlijk niet de toestemming had om in die baai zelf te stoppen omdat ze er waarschijnlijk niet voor betaalden, maar die ergens midden in de zee aanmeerde vanaf waar wij zwemmend naar de rotsten moesten om daar over enorme scherpe rotsen en stenen met behulp van touwen door een soort van grot moesten klimmen. Dat was echt heel erg eng omdat door het slechte weer de stroming ontzettend hard was en de golven heel hoog. We werden dus iedere keer tegen de rotsen aan geworpen. Op den duur was Rianne heel hard met haar voet ergens tegen aan geknald waardoor ze gewoon bijna out ging. Dat was echt een heel eng moment! Want dan moet je haar uit het water zien te krijgen en proberen haar bij de les te houden. Gelukkig waren er een paar hele behulpzame jongens uit Canada die ons hielpen bij de rotsen omhoog en naar beneden te klimmen, want achteraf gezien was het echt levensgevaarlijk. Eenmaal door de grot had ik een dikke snee in m’n arm wat enorm bloedde. En het eerste wat we zagen was een EHBO post aan de linkerhand, hoe toepasselijk? Want iedereen die via die weg was gegaan had wel iets opengehaald. Toen moesten we nog een stuk lopen door een soort van jungle voor we eindelijk bij de mooiste plek kwamen waar ik ooit ben geweest in m’n leven! Het was echt perfect! Het water was zooo blauw en het strand zooo wit! Aan de ene kant was het heel jammer dat we geen camera enzo mee konden nemen doordat we zwemmend er naar toe moesten, maar aan de andere kant heeft het ook wel weer iets omdat het op foto’s toch altijd minder mooi is dan in het echt. We hebben daar even lekker kunnen zwemmen in het warme water en nog even niet denkend aan de weg die we later weer terug naar de boot moesten. Omdat we wisten wat ons te wachten stond, was de terugweg nog veel enger. Eenmaal door de grot was de stap om weer in het water te gaan heel moeilijk. De rotsen waren heel glad en scherp en je kon niet zomaar erin springen. Op een gegeven moment kwam er een kajak instructeur aan die mij even hielp om in het water te gaan. Ik ben dus maar als eerste gegaan en ben zo snel mogelijk richting de boot gezwommen. Anouk heeft zelfs nog een chinees meisje moeten helpen die dus helemaal niet kon zwemmen, maar dacht dat ze het wel even kon doen. We waren weer blij dat we op de boot waren en gingen toen naar de volgende stop. Monkey island! En natuurlijk, want er was nog niks mis gegaan, hebben we welgeteld 1 aapje gezien. We waren dus helemaal klaar met die dag en gingen daarna eindelijk weer naar het eiland. ’s Avonds zijn we weer naar het strand gegaan om iets te drinken maar Anouk en ik zijn op tijd weer terug gegaan omdat we ons niet al te goed voelden. Eenmaal in bed ging het licht en de airco ineens uit en hadden we ook geen water meer. Toen Daphne, Kelly en Rianne terugkwamen vertelden ze ons dat het stroom op het hele eiland was uitgevallen. De volgende ochtend was het stroom nog steeds niet terug en konden we dus ook niet douchen of iets dergelijks. Maar we moesten toch uitchecken en op de boot naar Krabi omdat we de volgende dag vanaf daar terug zouden vliegen. Het weer was nog steeds erg kut dus er stond ons weer een lekker boottripje te wachten. De boot was schijnbaar echt vreselijk geweest, want de golven waren heel hoog en overal waren mensen aan het kotsen en zelfs Thaise mensen waren aan het huilen. Als zelfs Thaise mensen, die eigenlijk heel veel gewend zijn, aan het huilen zijn, dan is het wel echt heel erg. Ik heb eigenlijk vrij weinig van de hele boottocht gemerkt, want ik had koorts en voelde me echt heel ziek, waarschijnlijk door de boottocht in de regen van de dag ervoor, dat ik de hele boottocht heb geslapen, wat wel weer een geluk bij een ongeluk was natuurlijk, haha! Na ongeveer 3 uur (terwijl de boot een dik uur zou duren), kwamen we eindelijk aan op Krabi. Daar hadden we wel echt een heel chill hotel. We zaten in een huisje, met eigen keuken en woonkamer en een tv met 1000 films en series. En omdat het weer zo slecht was, hebben we dus een beetje films en series gekeken. Natuurlijk hartstikke leuk als je op zo’n mooie plek in Thailand bent. De volgende dag zijn we nog even Krabi in geweest voor we zouden vliegen en kwamen we ineens langs een tentje met kroketten, bitterballen en frikandellen. En we hebben het al zoooo lang over een broodje kroket, dat we echt wel moesten stoppen om daar iets te eten. Dus wij vol verwachting besteld, viel het heeel erg tegen. Het was echt niet te eten. De frikandel was ongeveer voor 20 minuten gefrituurd, zo hard was de buitenkant geworden, en de kroket was aan de binnenkant groen, en de bitterballen waren gewoon heel vies. Daarna zijn we naar het vliegveld gegaan waar we er achter kwamen dat het vliegtuig was vertraagd door het weer. Natuurlijk.. Het zal ook niet even 1 keer gelijk goed gaan. Dus na een uur konden we eindelijk vertrekken en een paar uur later waren we weer blijer dan ooit om weer fijn in Sita Villa te zijn.

Dit was nog maar het verhaal over 1 weekendje, en er komen dus nog een aantal updates over de rest van de weekendjes binnenkort ☺